( கீழே தமிழிலும்) I was in a friend’s place for his son’s birthday party, a few weeks ago. It happened that I have invited myself into a conversation, as the conversation was about how important to know Hindi is! I am trying to be polite about the conversation, I must say that they were discussing how it would be to have a single language policy! We are the people of hundreds of languages and dialects, and the “unity in diversity” is a great politicized slogan of all the time, whether you mean/understand it!
The conversation was between me and a duo, a Tamil-Pondicherry friend, who was from Indian Institute of Science (IISc), mentioned how bad was his experience at the institute, as he could not communicate (?!) well with the Northern Indian people. Another Telugu-friend, who was also proposing or having an inclination towards having a lingua-franca-type approach. My stance was not against learning a new language, in fact, I wish to be a polyglot, but bullying their own language and the culture, is not acceptable.
I was also from similar environments at IIT Madras and MatScience-like institutes and my experiences were not similar, although. At IISc, our group had majority of Bengalis. I never had any problems mingling with such groups. May be, I am not talkative, still I could learn about their hobbies, arts and philosophy.
Anyway, coming back to the conversation, it’s a normal scene with the typical conversation-backdrops, as people tend to have their own opinions and generalize the cases and propose these kinds of concepts. And I wanted to explain them what the present-day language-equality enthusiasts are into and their efforts in making the languages survive in this web-influenced society. More than that, the politicized version of sanskritization and Hindi imposition attract the general ‘juntas’ with the flaunting concepts based on one-language and one-world-type (It’s the motto of Ham Radio operators, however that’s different!).
So, I kept trying to continue my conversation, but the conversation was not well-taken, may be my “aggressive-villager” (no political pun intended! 😀 ) approach and I could feel that I was like obnoxiously pro-Tamil, in their view. Therefore, my opinions could not reach them so good! So, thought of sharing ‘my’ experiences, which is not based on an individualistic perspective, but I just wanted to show what is happening in our society.
First assumption, which the friends “might have had” during the conversation was, Tamils are the lingo-fanatics. Most of the northern Indian people speak Hindi; the worst part is, I could not even convey that not all the northies are Hindi-speaking. Hindi opposition has been almost a century old problem (late 1930s); similarly, imposing Urdu over East Pakistan was the reason for the birth of independent Bangladesh. These are all old stories.
There are many language enthusiasts like Mani Manivannan (Info-techie), Aazhi Senthil Nathan (activist), Garga Chatterjee (Prof from ISI Kolkata), Joga Virk, Dhairya Kant Mishra, et al, were the key people for the recent Chennai conference for language equality held in last September 2015.
Even the prominent languages are suffering a lot in this IT era, then how about the language isolates and other fading northern-Dravidian languages? There is always a mental dichotomy in dealing with these stuffs. Anyway, you must know that there are plenty of foreign researchers who work on Tamil and there are constant inflow of Tamil-learning pupils in Polish, German, French universities and around the world.
Again, hundreds of times I have put the same thing in every conversation, but I feel no shame in sharing it again! When I met with Prof. Ulrich Nikolas, Dr. Thomas Malten of Indology and Tamil dept of Koeln University, they have really tough time raising the funds for research. They have been requesting the German, Tamil Nadu and Indian governments for the research grants to do research in Tamil. Once, Dr. Thomas Malten was criticizing for my interest on ethnolinguistic research, as he was defending present-day need for Tamilology, he told me that how much works they have for centuries old Deutsch/German and its dialects, and
he asked me that “Tamil, aayira varushangal pazhamaiyaana oru mozhi! Aanaa adhukku eththanai akaraadhi irukku?? “(“Tamil is a language of thousands of years old! But how many good lexicons you have?”), comparing the present-day Tamil scenario with other European languages.
Most importantly, the Tamil departments in the universities, around the world suffer a lot due to the funding and the diminishing enthusiasm (even its own people do not respect it!). Worsening the situation further, Central government is not taking right actions for the Tamil departments in the Indian universities as well. Whether you respect or disrespect or have discretion for your own language is the problem of an individual, but not supporting what others in need is definitely, a cruelty.
Even the EU has the toughest time and people start to think about the language equality and promoting the equality. You may know that the EU languages (though De(utsch)nglish, Du(tch)nglish, Franglais, etc, are actually, not that much corrupted as we do to Tamil in Tamil Nadu.
At the same time, Scandinavian countries have been discussing on the mother-tongue based education as one of the fundamental rights, not only they were discussing, but also they have already implemented, encouraging and making proper arrangements in their schools for the students to learn/in their native tongue. Tamil is also supported in their mother-tongue based education.
http://morsmal.no/index.php/ta/
But in Tamil Nadu, people do not even think about their own traditions and language. It is viewed as an emotional thing to speak about the mother tongue. You lose your language, you lose your identity. As far as I have seen, people are not even in their first step of maturity to lose their identity. It is that they speak out of charlatanry and nonsensical perceptions. Any common man tend to take up a position, which is absolutely idiotic and ruthless.
One can be ignorant about what is happening around, but uttering on something, which you do not even know about, would definitely spoil the paths of the society. Imposing something means you must be ready to be repulsed!
I used to playfully ask Dr. Thomas Malten of Indology and Tamil Dept of Koeln Univ.
“Neenga Tamizhara, Deutscheraa” (“Are you a Tamil or Deutscher/German?”),
and he used to reply
“Naan Tamil thaan, Thanjaavurkkaaran” (“I am a Tamil and a ‘native’ of Tanjavur/Tanjore”)
Seriously! I think we have to take such people to Tamil Nadu! 😉
==============================
நண்பரின் பிள்ளையின் பிறந்தநாளைக் கொண்டாட அவர் வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தேன், நான் இருந்தும் இல்லாமலும் இருக்கும் இடமானாலும் பற்பலப் புதிய ஆட்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்புக் கிட்டியது, வழக்கம் போல, அமைதியாக இருந்தவனை, தமிழ், இந்தி எனும் வார்த்தைகள் உசுப்பிவிட்டன. சரி என்னப் பேசுகிறார்கள் எனப் பார்த்தால், நம் பக்கத்து பையன் ஒருவர், புகழ்பெற்ற இந்திய அறிவியல் கழகத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர், இந்தி கற்காததால், எப்படியெல்லாம் வட இந்தியர்களிடம் கலக்க முடியாமல் இருந்தது எனக் குறைபட்டுக் கொண்டார். முதலிலேயேக் கூறிவிடுகிறேன், பலமொழிகள் கற்பதில் பிரச்சினையில்லை, ஆனால் ஒருமொழிக் கலாச்சாரம் என்பது உகந்ததல்ல.
நானும் அதே போன்ற சூழ்நிலையில் இந்தியத் தொழில்நுட்பக் கழகத்திலும், கணித அறிவியற்கழகத்திலும் அதே சூழ்நிலையில் அறிவியல் கழகத்திலும் இருந்தவன் தான், என்னுடையத் துறையில், என்னையும் என் சில தென்னிந்திய நண்பர்களையும்தவிர்த்து அனைவரும் பெங்காலிகள் (உருதுவைத் திணித்ததற்காக, தனிநாட்டை உருவாக்கியவர்கள் அவர்கள், என்பது பழைய கதை!). அந்தச் சூழ்நிலையில் தான் நாங்கள் வேலையும் செய்தோம், பிற விசயங்களையும் பரிமாறிக்கொள்வோம். அதான் ஆங்கிலம் இருக்கே எனக் கூறினாலும் அவர் இசைவதாய் தெரியவில்லை. புரிந்து கொண்டாலும் புரியாதது மாதிரிப் பேசினால் வரும் கோபம், சற்று வித்தியாசமாக, சாதாரண விசயத்தைக் கூடப் பேச விடாது. அட இவ்வளவு விசயங்கள் சொல்ல வேண்டியுள்ளதே, ஏன் சிறிய விசயத்தைக் கூட சொல்லமாட்டேன் என்கிறோம் எனத் தோன்றியது. ஆயினும், இது நமக்குரிய இடமில்லை என “வான்சுதை வண்ணம் கொண்டே” பேசாமல் விட்டுவிட்டேன்.
அதில் இன்னொரு தெலுங்கு அம்மையாரும் அவர் பங்குக்கு இந்தி மாதிரி ஒரு மொழி வேண்டுமெனவும், ஒரு மொழி-ஒரு தேசம் கொள்கையை வழி மொழிந்து எனக்கு சுருதி ஏற்றிக்கொண்டிருந்தார்! அவர்களின் பொறுப்பற்றக் கருத்துகளாலும், ஒரு கருத்தை அணுகமுடியாதத் தன்மையினாலும் என்னுள் இருந்த கிராமத்தான் எட்டிப்பார்த்து சிலம்பம் சுற்றிவிட்டான். ஆனால் அவர்கள் நீயா-நானா காலத்தவர்கள், ஆதலால், என் வாதம் காற்றில் கரைந்த சூடமாகிவிட்டது! கடுஞ்சொல் கிராமத்தான் போலக் கண்டனர். சரி கழுதை போகட்டும் எனவிடலாம் எனில், எனைப் பெற்ற ஆத்தாளையேப் பார்த்து வருடங்கள் பல ஆகியிருந்தாலும், தமிழ் ஆத்தாளின் ஆதிக்கம் (மன்னிக்க! தமிழ் மக்காள்! அம்மா, ஆதிக்கம் போன்ற வார்த்தைகள், வெள்ளம்பாதித்த உங்களைப் பாதித்த அம்மாவைப் பற்றியது இல்லை!) சும்மா விடுவதில்லை, அது தான் கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் ஆகியும் இதை எழுதுகிறேன் போல!
தனிநபராய் ஒரு பிரச்சினையை அணுகுவதற்கும் ஒரு சமூகமாய் அணுகுவதற்கும் பல வித்தியாசங்கள் உள்ளன. தனிநபராய் அணுகுங்கால், அப்படியே என் வசதி, என் வாழ்க்கை, யாரையும் முடிந்த அளவு அமைதியாகப் போய்விடவேண்டும். சமூகமாய் அணுகும் போது நம் வசதியைப் பார்க்காமல் இருப்பது நல்லது. அதைத் தான் சொல்ல முயன்றேன்! இருக்கட்டும்!
வட இந்தியர்கள் அனைவரும் இந்தி பேசுவதில்லை என்பதையும், இந்த மொழித்திணிப்புக்கு கிட்டத்தட்ட நூறுவயதாகப் போகிறது எனவும் கூறத் தளைப்பட்ட எனக்கு, தலையிலேயேப்பட்டது போல் இருந்தது! உருதுவைத் திணித்தார்கள், பங்களாதேசம் எனும் புது நாடு பிறந்தது! அதாவது, பிஹாரில் மட்டும் பத்துக்கும் மேற்பட்ட கிளைமொழிகள் உள்ளன, அவற்றில் தனித்தனியான
எழுத்துவடிவங்கள் வேறு உள்ளன. சில வாரங்களுக்கு முன்னர், மைதிலி மொழி பேசும் பிகாரிகள் போராட்டத்திற்கு அப்புறம், மத்திய கல்வித்திட்டப் பள்ளிகளில், தாம் பேசும் பொழியிலேயேப் படிக்கப் போராடி வென்றுள்ளார்கள். இது இந்திப் பேசும் மாநிலங்களிலேயே இந்திக்கு எதிராகப் போராடுபவர்கள் பற்றியக் கதை இது!!! இதுக்கு மேல் என்ன சொல்ல??
பழம்பெரும் மொழிகளே, இந்த தொலைத்தொடர்பு விசயங்களால் தள்ளாடிக் கொண்டிருக்கிறது. செர்மனி, நெதர்லாந்து, பிரான்சிய இதர ஐரோப்பிய நாடுகள் எல்லாம், ஏற்கனவே டாய்ங்கிலீஷ் (செர்மன்), டங்கிலீஷ் (டச்சு), ப்ரான்க்லீஷ் போன்ற ஆங்கிலக் கலப்பிற்கு எதிராக வேலை பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.
இந்தியாவில், மணிமணிவண்ணன், கார்கா சட்டர்ஜி, யோகி விக்ரா, தைரிய காந்த் மிஸ்ரா, ஆழி செந்தில்நாதன் என இன்னும் பலர் கடுமையாக மொழித்திணிப்பிற்கு எதிராகவும், மொழியுரிமைக்காகவும் தொடர்ந்துப் பேசியும் கருத்தரங்குகளை நடாத்தியும் வருகின்றனர்.
நான் பல முறைக் கூறினாலும் சலிக்காமல் கூற விரும்பும் பேரா. உல்ரிக் நிக்கோல்சு, தாமஸ் மால்டன் அவர்களின் தமிழ் மொழி ஆர்வமும், அவரகள் கொலோன் பல்கலையில் தமிழ்த்துறையை நடத்தப் படும்பாட்டையும் நேரில் பார்த்தும் கேட்டும் தெரிந்தவன். ஒரு வெளிநாட்டவர் “நான் தமிழன், தஞ்சாவூர்க்காரன்” எனக் கூற ஆசைப்படும் தாமஸ் மால்டன், என்னைக் கேட்டார், எங்கள் டாய்சு/செர்மனி மொழியின் பேச்சுவழக்கு டாய்சுக்கு எவ்வளவு அகராதி பார்த்தாயா, ஆனால், உங்கள் பல ஆயிரம் ஆண்டுகள் பார்த்த உங்கள் மொழிக்கு எவ்வளவு அகராதி உள்ளது எனக் கேட்டது மட்டுமில்லை, நான் வருத்தப்பட்டதை விட அவர் தான் மிகவும் வருத்தப்பட்டார். இவ்வளவு இடர்பாடுகளுக்கு இடையேயும், இன்னும் அவர்கள் அதே அளவு உற்சாகத்துடன் அத்துறையை நடத்திவருகிறார்கள்.
தொடர்ந்து, தமிழினைக் கற்கும் மாணவர்கள் எண்ணிக்கை அங்கங்கே உயர்வதும் குறைவதும் காணும் அதே நேரத்தில், செக்கில் பேரா. ஸ்வெலபில் அவர்களின் திறத்தாலும், போலந்தில் சிலப் பல்கலையின் தமிழ்த்துறையிலும் தொடர்ந்து பல மாணவர்கள் வருகிறார்கள். அவர்கள் மொழிகளை மதிக்க முடிந்ததால் தான் தமிழினை உணரமுடிகிறது. இப்பொழுது மட்டும் ஐரோப்பிய மக்களுக்கு என்ன குறை, அவர்கள் மொழியில் தான் எல்லாம் இருக்கின்றன, ஆனாலும் மொழியுரிமையை முன்னெடுத்துச் செல்கின்றனர். ஆனால் நம்மவர்கள் இப்படி பண்ணுகிறார்களே!
இதில் ஸ்காண்டிநாவியன் நாடுகள், தங்கள் பள்ளிகளில் படிக்கும் மாணவர்கள், தங்களில் தாய்ழொழியில் கல்வி கற்பது ஓர் உரிமையாகப் பேசப்பட்டு வருகிறது. அவர்கள் அதற்கான ஏற்பாட்டினை ஏற்கனவே செய்துவருகிறார்கள். தமிழ்வழிக் கல்விக்கான அவர்களின் இணையதளம்.
http://morsmal.no/index.php/ta/
நம் நாட்டில், நம் மக்களின் முரட்டுத்தனமான நிலைப்பாட்டை நினைத்தால் மிகவும் கொடுமையாக உள்ளது. படித்தவர்களும் இப்படிப் பேசுவது மிகவும் முட்டாள்தனமானது.
சில நூற்றாண்டுகளேப் பேசப்படும் மொழிக்காரர்களே தங்கள் நாட்டிற்கு செய்வதோடு, நம் மொழிக்கும்சேர்த்து யோசிக்கிறார்கள். ஆனால், நாம் தாய்மொழிப் பற்றற்றும், போதாக்குறைக்கு நம்முடைய மத்திய மாநில அரசுகளோ இருப்பதைக் கெடுப்பதோடு, சல்லிக்கட்டு, மொழிஆய்வு நிறுவனங்கள் எனக் கொடுப்பது போல் கொடுத்து, கெடுப்பதும் ஒன்றும் சொல்லும்படியாக இல்லை. நாம் தான் விழிப்புணர்வோடு இருக்க வேண்டும். இதில் அவர்கள் கெடுக்கும் முன்னரே அவரவர் அறிவீனத்தால், கெட்டு குட்டிச்சுவராய் போவேன் என்றால் நீங்கள் போங்கள், செய்பவர்களைச் செய்ய விடுங்கள். நான் முன்பேக் கூறியது போல் நீங்கள் உங்கள் அடையாளத்தையிழந்துவிடும் அளவுக்கெல்லாம் பக்குவமானவர்கள் இல்லை, இருந்தும் இப்படியேத் தொடரலாம் என எண்ணினீர்களேயானால் வரும் தலைமுறையினர் விபரீதமான விளைவுகளைக் காண நேரிடும்!
#வாழ்கதமிழ்
#StopHindiImposition
#StopHindiImperialism
ParamAnu 